АБУ ҲАФС УМАР НАСАФИЙ ИЛМИЙ МЕРОСИ ХАЛҚАРО ВА МАҲАЛЛИЙ ТАДҚИҚОТЧИЛАР НИГОҲИДА
Keywords:
Китоб-ул-қанд, Минуфия университети, ал-ақоид-ан-насафия, рисола, тафсиршунослик, усул, мерос, шарқшунослик, Миср Маданият марказиAbstract
Ушбу мақолада Абу Ҳафс Насафийнинг илмий мероси дунё ва маҳаллий тадқиқотчилар томонидан қай даражада ўрганилгани очиб берилди. Олимнинг илмий мероси ҳар замон ва маконда долзарб бўлгани, турли соҳаларда ижод қилгани боис кўплаб уламолар унинг илмий меросидан фойдаланган ва қайсидир маънода унинг кенг тарқалишига ўз ҳиссасини қўшган. Шундай бўлсада, алломанинг барча ёзган асарлари ҳали тўлиқ ўрганилмаган деган хулосага келинди.
References
Раҳимжонов Д. Абу Ҳафс Насафий ва унинг “Китоб ал-қанд” асари / монография. Т.:Инновацион ривожланиш нашриёт-матбаа уйи, 2020.
Заҳабий. Сияр аълом-ин-нубало. Иордания: Байт-ул-афкор-ид-дувалия. 2009. Ж.20.
Самъоний. ат-Таҳбир. Бағдод: Риосату дуюн-ил-авқоф. 1975. Ж.1.
Ёқут Ҳамавий. Муъжам-ул-удабо. Байрут: Дор-ул-ғарб-ил-исломий. 1993. Ж.16.
Заҳабий. Ал-Иъбар. Байрут: Дор-ул-кутуб-ил-илмия. 1985. Ж.4.
Ёфиъий. Мирьот-ул-жинон. Байрут: Дор-ул-кутуб-ил-илмия. 1997. Ж.3.
Ибн Ҳажар Асқалоний. Лисон-ул-мезон. Ҳалаб: Мактабат-ул-матбуъот-ил-исломия. 2002. Ж.4.
Довудий. Табақот-ул-муфассирин. Байрут: Дор-ул-кутуб-ил-илмия. 1983. Ж.2.
Тошкўпирзода. Мифтоҳ-ус-саъодат. Байрут: Дор-ул-кутуб-ил-илмия. 1985. Ж.1.
Ибн Имод. Шазарот-уз-заҳаб. Байрут: Дору Ибн Касир. 1986. Ж.4.
Абдулқодир Қураший. Жавоҳиру-л-музия фи табақоти-л-ҳанафия. Даммом: Дору ҳижр. 1993. Ж.1.
Қосим ибн Қутлубғо. Тожу-т-тарожим фи табақоти-л-ҳанафия. Байрут: Дор-ул-қалам. 1992. Б.
Жалолиддин Суютий. Табақоту-л-муфассирин. Қоҳира: Мактабату ваҳба. 1976.
Ҳожи Халифа. Кашфу-з-зунун. Байрут: Дор иҳё-ит-турос-ил-арабий. 1999.
Абдулҳай Лакнавий. Ал-Фавоиду-л-баҳия фи табақоти-л-ҳанафия. Байрут: Ширкат дор-ил-Арқам ибн-ил-Арқам. 1998. Б. 149-150.
Умар Ризо Каҳола. Муъжам-ул-муаллифин. Байрут: Муассасат-ур-рисола. 1993. Ж.7.
Абу Ҳафс Насафий. Ал-Қанд. Назар Муҳаммад Форёбий таҳқиқи. Риёз: Мактабат-ул-кавсар. 1991.
Абу Ҳафс Насафий. Ал-Қанд. Юсуф ал-Ҳодий тақиқиқи. Теҳрон: Мирот-ут-турос. 1999.
Абу Ҳафс Насафий. Тилбат-ут-талаба. Холид Абдураҳмон Акк таҳқиқи. Байрут: Дор-ун-нафоис. 1995.
Абу Ҳафс Насафий. Ат-Тайсир фи-т-тафсир. Моҳир Адиб Ҳаббуш таҳқиқи. Байрут: Дор-ул-лубоб. 2019.
Аммод Ҳасан Марзуқ. Махтут Матлаъ-ун-нужум ва мажмаъ-ул-улум. Миср: 2020.
Абу Ҳафс Насафий. Шарҳу мадор-ил-усул. Исмоил Абдаббос таҳқиқи. Туркия. 2018.
Абу Ҳафс Насафий. Ҳаср-ул-масоил ва қаср-уд-далоил. Аммод Қадрий Иёзий таҳқиқи. Байрут: Мактабату дор-ил-фажр. 2019.
Саъдуддин Тафтазоний. Шарҳ-ул-Ақоид-ун-Насафийя. Аҳмад Ҳижозий Саққо таҳқиқи. Қоҳира: Мактабат-ул-куллиёт-ил-азҳария. 1988.
Саъдуддин Тафтазоний. Шарҳ-ул-Ақоид-ун-Насафийя. Муҳаммад Аднон Дарвеш таҳқиқи. Истанбул: Дор-ус-сирож. 2020.
Оиша Ҳумайро Аслантурк. Абу Ҳафс Умар Нажмиддин Насафийнинг “ат-Тайсир фи-т-тафсир” номли асарининг таҳлили ва ал-бақара сурасининг танқидли нашри. Туркия: Мармара университети. 1995.
Заид ал-Бадарен. Абу Ҳафс Нажмиддин Умар ан-Насафининг “ат-Тайсир фи-т-тафсир” номли асарининг таҳқиқ ва таҳлили (Нисо сураси). Туркия: Трабзон университети. 2019.
Necmeddin Ömer en-Nesefi. Et-Teysir fi’t-tefsir. Muhammad Coşkun tehkeki. Türkiye. Yazma eserler kurumu başkanligi. 2019.
Муҳаммадаминов С. Абу Ҳафс ан-Насафийнинг “Матла‘ ан-нужум ва мажма‘ ал-‘улум” асари ва унинг Марказий Осиё ислом илмлари ривожида тутган ўрни (XI аср охири – XII аср ўрталари). Тарих фанлари номзоди илмий даражаси учун – Т.: Абу Райҳон Беруний номидаги Шарқшунослик институти. 2012.
Аллоқулов А. Абу Ҳафс Насафийнинг “Ақоид” асари ва унинг шарҳлари таҳлили. Фалсафа фанлари доктори (PhD) ... дис. – Т.: Ўзбекистон халқаро ислом академияси. 2018.
Муратов А. Абу Ҳафс Насафий “Тайсир фи-т-тафсир” асарининг манбашунослик тадқиқи. Исломшунослик фанлари бўйича фалсафа доктори (PhD) ... дис. – Т.: Ўзбекистон халқаро ислом академияси. 2021.
Абу Ҳафс Насафий. Таҳсили усул ал-фиқҳ. Тарж. Ҳ.Аминов ва С.Муҳаммадаминов. Т.: Ношир. 2015.
Муминов А. Роль и место ханафитских улама в жизни городов центрального Мавараннахра (II–VII/VIII–XIII вв.) Дисс. на соиск. уч. степ. д-ра истор наук. – Т., 2003.
Баҳаддин Каракуш. Нажмиддин ан-Насафийнинг “Таҳсил усул ал-фиқҳ ва тафсил ал-мақолот фиҳа алал-важҳ” номли фиқҳ усули рисоласи: таҳқиқ ва аниқлаш. Туркия.
